Gerard voelt zich helemaal thuis bij Salverda door de cultuur die er heerst. “Het voelt als een grote familie”, omvat hij het gevoel. Dat wordt nog eens versterkt doordat er heel wat familieleden van Gerard bij Salverda werken. Zijn vier zoons, een van zijn broers, een neefje en ook zijn schoonzoon hebben hun plek hier gevonden. “Het zou maar zo kunnen dat ook mijn kleinkinderen hier aan de slag gaan”, grapt hij. Ook Reymon ervaart dit: “Er hangt een goede sfeer. Ik vind het werk leuk en ik leer veel.” Hij vindt het vooral fijn dat hij zoveel vertrouwen krijgt. “Ik heb hier door het te doen dingen geleerd. Dat begint met onzekerheid. Maar nu weet ik dat ik het kan en pak ik dingen zelfstandig op”, vertelt hij trots. Dat is voor Gerard het streven: “Het is mooi als een leerling uit zichzelf weet wat er moet gebeuren. Dan gaat het de goede kant op.”

De mobiele telefoon heeft volgens Gerard veel veranderd. Enerzijds negatief omdat er een kans is dat ze tijdens werktijd constant aan het appen zijn. Anderzijds dat ze snel even dingen opzoeken wat ze niet weten. Dat is een groot verschil tussen zijn generatie en die van nu. “Wij leerden het op school. Zij moeten het leren in de praktijk”, vertelt hij. Maar Gerard merkt ook dat er een groot verschil zit tussen de leerlingen van nu en zijn eigen generatie. “Vroeger wilde je timmerman worden puur omdat je het een mooi vak vond. Nu merk je dat er soms jongens tussen zitten die met moeite meekomen”, vertelt hij. Maar Gerard is blij dat hij bij een bedrijf werkt waar iedereen een plekje verdient. “Als ze willen dan komt het vakmanschap er vanzelf achteraan.” Ondanks dat zijn pensioen nadert denkt Gerard nog niet aan stoppen: “Ik heb veel plezier in mijn werk. Voor nu geniet ik hier nog te veel van”, zegt hij. Wat de toekomst precies gaat brengen heeft hij nog niet uitgedacht. “Wellicht dat ik zelfs leerlingen blijf begeleiden straks. Dat lijkt mij wel wat”, besluit hij.